ชิ้นส่วนหน้าบัน
สันนิษฐานว่า มีอายุราวปลายพุทธศตวรรษที่ 16 – 17 เนื่องจากหน้าบันในช่วงเวลานี้ นิยมประดับขอบด้านล่างของทับหลังด้วยลายคล้ายขื่อ
องค์ประกอบที่บ่งบอกถึงการเป็นชิ้นส่วนหน้าบัน คือ มีส่วนกรอบโค้ง ภายในกรอบสลักลายดอกซีกดอกซ้อน ปลายกรอบเป็นเศียรนาค ขอบด้านล่างสลักลายคล้ายขื่อ สังเกตจากมีการสลักลายเป็นส่วนหัวเสา (เหลือข้างเดียว) และตัวขื่อที่เป็นแนวยาวเรียบ
ภายในกรอบหน้าบันสลักลายบุคคลประทับนั่งเหนือหน้ากาล หน้ากาลคายลายก้านต่อดอกที่โค้งล้อไปกับกรอบหน้าบัน