ในช่วงเวลานี้เกิดกระแสการปรับปรุงคณะโบราณคดี ที่เป็นจุดเปลี่ยนให้เกิดการปรับปรุงหลักสูตรให้กว้างขวางและหลากหลายขึ้น สืบเนื่องจากฝ่ายบริหารของมหาวิทยาลัยเห็นว่าหลักสูตรวิชาพื้นฐานของคณะโบราณคดี คล้ายกับคณะอักษรศาสตร์ที่จะเปิดขึ้นใหม่ จึงมีแนวคิดที่จะให้ยุบคณะโบราณคดีลงไปเป็นสาขาวิชาหนึ่งของอักษรศาสตร์ แม้ต่อมาจะไม่ได้มีการยุบรวมกับคณะอักษรฯ แต่ภายหลังยังมีโครงการที่จะตั้งคณะศิลปศาสตร์ ขึ้นใหม่ที่วังท่าพระ แล้วยกคณะโบราณคดีขึ้นเป็นสถาบัน สอนเฉพาะปริญญาโท แต่โครงการต่างๆ ก็ได้ถูกระงับไว้ ปรับเปลี่ยนเป็นให้คณะโบราณคดีรับหน้าที่สอนวิชาพื้นฐานให้กับคณะต่างๆ ของวิทยาเขตวังท่าพระ จึงเป็นโอกาสให้คณะโบราณคดีปรับปรุงการเรียนการสอน เปิดปริญญาโทของสาขาโบราณคดี และได้งบประมาณสำหรับการก่อสร้างอาคารเรียนใหม่เพื่อรองรับการเรียนการสอนหลักสูตรพื้นฐานทางศิลปศาสตร์ รวมทั้งแนวคิดที่จะยกเลิกหลักสูตรปริญญาตรีของคณะโบราณคดีดังกล่าว ได้นำไปสู่การปรับเปลี่ยนหลักสูตรในปี 2513 จากศิลปบัณฑิตเป็นศิลปศาสตรบัณฑิต และต่อมาในปี 2517 ได้แยกออกเป็น 7 สาขาวิชาเอก เพื่อรองรับและตอบสนองนักศึกษาที่เข้าเรียนและจบใหม่ได้มีทางเลือกที่หลากหลายขึ้น รวมทั้งบรรดาอาจารย์ที่ไปศึกษาต่อยังต่างประเทศเริ่มกลับมาสอนในคณะและก่อร่างวางหลักสูตรการเรียนการสอนในแต่ละภาควิชา คณะโบราณคดีปรับปรุงหลักสูตรใหม่ โดยใช้ระบบหน่วยกิต และแบ่งภาควิชาออกเป็น 5 ภาควิชา คือ รวมภาควิชาโบราณคดีสมัยก่อนประวัติศาสตร์และสมัยประวัติศาสตร์เป็นภาควิชาโบราณคดี ตั้งภาควิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ และภาควิชามานุษยวิทยาขึ้นใหม่ ส่วนภาควิชาภาษาตะวันออก และภาควิชาภาษาตะวันตกยังคงเดิม ซึ่งนักศึกษาสามารถเลือกเรียนวิชาเอกได้ 7 สาขา ได้แก่ 1. สาขาวิชาโบราณคดี 2. สาขาวิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ 3. สาขาวิชามานุษยวิทยา 4. สาขาวิชาภาษาอังกฤษ 5. สาขาวิชาภาษาฝรั่งเศส 6. สาขาวิชาภาษาไทย 7. สาขาวิชาการอ่านจารึก